Pak op en zet neer die vrouw – Soms moet je iets vastpakken om het los te kunnen laten

Vaak zie ik professionals die van een uitvoerende naar een leidinggevende rol gaan, na een half jaar vastlopen, ondanks alle vaardigheden en wilskracht. Hoe kan dat nou en wat heeft het te maken met loslaten? 

Een verhaal:

Er liepen eens een oude en een jonge Zen-monnik langs een weg. Op een gegeven moment kwamen ze bij een rivier, die ze moesten oversteken. Op de plek waar de weg en de rivier elkaar kruisten, stond een mooie jonge vrouw in een zijden kimono. De vrouw vroeg of de monniken haar konden helpen bij het oversteken.

De oude Zen-monnik aarzelde geen moment, nam haar in zijn armen, droeg haar naar de overkant en zette haar daar neer. Zwijgend vervolgden de monniken hun weg.

‘s Avonds laat, toen ze onderdak hadden gevonden in een tempel kon de jonge monnik zich niet langer bedwingen en vroeg: “Wij Zen-monniken mogen ons niet met vrouwen bemoeien, laat staan aanraken. Waarom heb jij dat dan toch gedaan?”

De oudere monnik antwoordde: “Ik heb de vrouw opgepakt, naar de overkant gedragen, haar daar neergezet en losgelaten. Jij draagt haar kennelijk nog steeds met je mee en hebt haar nog niet losgelaten.”

Soms moet je iets bewust aanraken om het los te kunnen laten…..

We hebben niet voor niets vaak afscheidsrituelen bij belangrijke stappen in ons leven. Niet alleen de zware, zoals herdenkingsdiensten. Denk ook aan de groep-8–musical, om afscheid te nemen van je basisschoolleven en te beginnen aan je middelbare schooltijd. Of de vrijgezellenfeesten… Stilstaan en bewust loslaten van waar je “nee” tegen zegt, maakt je “ja” nog krachtiger en waardevoller. Het stelt je in staat om daarna vol te focussen op wat je wél wilt.

Wat heb jij los te laten?

De professionals die in hun nieuwe leidinggevende rol vastlopen….. Vol energie begonnen, mooie plannen, doelgericht, absoluut aan het doen wat ze willen én ook kúnnen. Zonder een moment stil te staan bij wat ze achterlaten. En dat kunnen verschillende dingen zijn, zoals:

“Ik ben de expert” :

Veel leidinggevenden komen uit een rol waar ze de beste waren in hun vak. De expert, de person-to-go-to, altijd “onmisbaar” en zeer gewaardeerd, door collega’s en door het management. En al werd je er soms gék van, het was toch ook heel lekker om nodig te zijn? Het geeft je de erkenning waar we volgens Maslow allemaal behoefte aan hebben. Onderzoek eens hoe belangrijk die erkenning en het “nodig zijn” voor jou en je eigenwaarde was?

“Ik hoor er bij, ze vinden me aardig”:

Veel nieuwe leidinggevenden hebben – zeker als ze hun eigen collega’s leiding gaan geven – moeite om “erboven” te gaan staan. Onderzoek eens aan welke waarde je vast houdt. Hecht je erg aan de verbondenheid? Aan gelijkwaardigheid? Ben je bang er niet meer bij te horen, niet aardig gevonden te worden?

“Dat is mijn taak”:

Ineens moet je delegeren. Oók die taak die jij zo leuk vindt. En waar je zo goed in bent. Aan iemand die het nog nooit heeft gedaan. Die het misschien wel anders doet. Of minder goed. Of misschien nog erger, die het misschien wel béter doet. Wat is het dat jij nu los moet laten? Je perfectionisme? Je routine? De beste zijn? Dat je alles zelf moet kunnen en zelf hoort te doen?

Wat het nieuwe ook is waar jij nu “ja” tegen wilt zeggen, je hebt daar vast hele goede redenen voor. En als je jezelf écht de kans wilt geven daar in te slagen, onderzoek dan óók waar je “nee” tegen gaat zeggen.

Soms horen de zaken die je los gaat laten (gewoonten, overtuigingen, taken, rollen, en soms zelfs mensen) al je hele leven bij je. Ooit was er een goede reden voor, of heeft het je goede diensten bewezen.

Sta dus bewúst stil bij wát je nu los gaat laten en of je daartoe echt bereid bent. En als je dat bent, pak het dan even vast, en laat dan los. Ik wens je mooie nieuwe dingen!