Bewust worden van je aannames maakt verschil

Een man zit met zijn zoontje in de auto en ze krijgen een ongeluk. De vader is op slag dood, het zoontje gaat per ambulance naar ’t ziekenhuis. De chirurg buigt zich over het slachtoffer, schrikt en zegt niet te kunnen opereren: ‘Het is mijn zoon!’ Rara, hoe kan dat?

Mensen komen met de meest creatieve oplossingen. “Het is een geadopteerde jongen.” “Het is de zoon van een homostel.” “De moeder is vreemdgegaan, de chirurg is de echte vader.” Slechts een achtste van de mensen blijkt het meest voor de hand liggende antwoord** direct te geven.

Wat was jouw eerste antwoord? En als dat niet het “goede” antwoord was, ben je je er dan van bewust wat jouw onbewuste aanname was?

95% van ons gedrag wordt gestuurd door ons onbewuste

Zo blijkt dat mensen langzamer naar de lift lopen als zij eerst hebben gedacht aan bejaarden. De geur van schoonmaakmiddel blijkt er voor te zorgen dat mensen onbewust meer gaan schoonmaken. (Ap Dijksterhuis, “Het slimme onbewuste”). Terwijl je je er niet eens van bewust bent dat je die geur überhaupt hebt geroken!

Net zoals veel mensen zich er niet eens van bewust zijn, dat ze er automatisch van uitgingen dat een chirurg een man is. Terwijl ze zichzelf misschien wel als bijzonder geëmancipeerd beschouwden! Wat doet zo’n onbewuste aanname met je gedrag? Hoe verandert dat je benadering van vrouwen om je heen? En als je zelf vrouw bent, wat zegt dit dan over hoe jij onbewust je eigen mogelijkheden beperkt?

Pas als je je bewust bent van je onbewuste aannames, kun je je gedrag effectief veranderen. Als je de schoonmaakgeur bewúst ruikt, kun je je neiging tot schoonmaken beter inhouden.

Doe jij wat je wilt ?

Dus als jij nu dingen doet (of nalaat) waardoor je niet bereikt wat je wilt bereiken….en zelf niet goed weet waarom je dat nog steeds doet (of nalaat)…… ga dan op zoek naar je onbewuste aannames…. Ik zoek graag met je mee… 🙂

** De chirurg is de moeder van het jongetje.