Mijn hoofdstuk in het Kantelingsalfabet – RESULTAAT

Het moment dat het voor mij duidelijk was dat het allemaal anders zou kunnen… : 23 oktober 2010, 2e dag coaching-opleiding. Mooi hotel in Zeist, een ruimte vol met professionals en managers, twee doelgerichte trainers voor de groep…

Frustratie over mijn onvermogen om twee managers in mijn projectteam te laten samenwerken, leidde tot de inschrijving voor deze coaching-opleiding. Die twee ben ik vergeten na anderhalve dag lang vragen als ‘wat draag jij bij?’ en ‘wie ben jij echt?’.

Aaarrrrggghhhh, weerstand!! Ik leef gewoon m’n leven. Een heel fijn leven met man, kinderen, huis, goede baan. Ik werk hard, ik ben goed in m’n werk. Punt…. Punt!

Ben ik dan niet goed genoeg?

Moet er meer zijn? Ik wil de wereld niet verbeteren, ik wil gewoon goed genoeg zijn zoals ik ben. Ik kom hier om vaardigheden te leren, niet om te zweven! Braaf doe ik alle oefeningen mee, ik probeer me zelfs een boom te voelen, terwijl een stemmetje in mijn hoofd vraagt: ‘Waar zit die verborgen camera?’

En dan ineens…BAM…. het inzicht. Ik hóef niks extra! Er hoeft niks méér te zijn. Ik bén al goed genoeg. Ik draag al bij, juist door wie ik ben, met wat ik van nature al doe! Ik hoef het ‘alleen’ maar weer bloot te leggen. Ontdoen van alle beschermlaagjes die ik er in 40 jaar omheen gewikkeld heb. Durven zien wat ik bijdraag, als ik gewoon ben wie ik ben.

Bijdragen door jezelf te zijn

Niks hoogdravends, niks zweverigs. Juist símpeler maken, terugbrengen tot wat er al is, waar het écht om gaat. Dit inzicht is spannend, nieuw, eng. Tegelijkertijd: Wát een energie en voldoening geeft dit. Wat ik rationeel wist, krijgt betekenis:

“Ieder mens wil gezien en erkend worden en ieder mens wil ertoe doen.”

Zoveel mensen hebben (onbewust) de overtuiging dat ze er niet toe doen en doen daardoor niet wat ze willen. Leven niet hoe ze willen leven. Terwijl je juist als je doet wat jij belangrijk vindt, de grootste bijdrage levert, in je werk en je omgeving.

Ik weet direct dat dit mijn kantelmoment is. Dat ik hier meer mee wil, meer mensen wil laten ontdekken dat ze goed zijn zoals ze zijn en een unieke bijdrage hebben. Ik weet dan alleen nog niet hoe ik dat kan doen.

10 jaar eerder…

Het moment dat ik besloot dat ik leidinggeven in de lijn niets vond, lag al ruim 10 jaar daarvoor. Ik was manager van een klein team professionals. Ik kwam net uit de managementvergadering waar iemand ‘persoonlijke aandacht’ op de agenda wilde zetten. Een no-brainer volgens mij, maar een senior manager riep:

“Persoonlijke aandacht?? Er moet hier ook nog gewérkt worden!”

Instemmend gemompel, volgende agendapunt. Ik wist dat het niet klopte, wist zeker dat mensen béter functioneren met persoonlijke aandacht. Tegelijkertijd voelde ik ook, dat ik zelfs met al mijn persoonlijke aandacht, weinig waarde toevoegde aan het functioneren van mijn team. Gelukkig kreeg ik vrij snel daarna een andere functie als projectmanager.

Het moment dat ik wist dat ik blij werd van leidinggeven in projecten, was het moment dat het nieuwe lid van mijn projectteam vol energie mijn kantoor uitliep.

We hadden net besproken welke rol hij gaat spelen in dit nieuwe project dat ik mag leiden en welk resultaat we willen bereiken. Ik vroeg hem waar hij goed in is, wat hij belangrijk vindt, wat hij bij te dragen heeft aan dit resultaat. Ik vroeg hem wat hij van mij nodig heeft om op zijn best te kunnen functioneren. Net als alle andere teamleden rapporteert hij niet aan mij. In de maanden erna blijf ik hem aanspreken op wat hij belangrijk vindt. Ik vertel hem hoe hij bijdraagt als hij dat zelf even niet ziet. We leveren een succesvol project op. Hij gaat door naar een andere functie. Een functie die daarvoor nog vér buiten zijn comfortzone lag.

“Mensen zijn geen nummertjes. Zij willen zich gewaardeerd voelen. Ik probeer elke medewerker duidelijk te maken dat hij er toe doet.” Ingvar Kamprad – oprichter IKEA

Je ziet het pas als je het doorhebt

Na mijn kantelmoment in Zeist zie ik het verschil tussen hoe ik leiding gaf in de lijn en hoe ik dat deed als projectmanager. Als projectmanager leg ik als vanzelf de verbinding tussen wat mensen zelf belangrijk vinden, en het resultaat waar ze aan bijdragen. Onze projecten leveren daarmee niet alleen meer “hard” resultaat op, maar ook teamleden die zichtbaar groeien. Persoonlijke aandacht is fijn, maar niet genoeg. Mensen willen ertoe doen.

Medewerkers die vinden dat ze een goede leidinggevende hebben, presteren 25% beter dan degenen die dat niet vinden. (Ridderbos, 2012, Arbokennisnet). Maar:

“Minder dan de helft van de Nederlandse werknemers ervaart goed leiderschap”

(SKB, 2007-2011)

De pijn zit hem volgens dit SKB-onderzoek inderdaad niet in persoonlijke aandacht: 75-90% krijgt voldoende persoonlijke aandacht. De pijn zit in het gebrek aan inspiratie en motivatie: 57% vindt dat de leidinggevende hem niet enthousiast maakt voor taken, 37% zegt niet het gevoel te krijgen dat zijn werk ertoe doet. Kortom, leidinggevenden laten massaal de verbinding met het resultaat liggen!

Na het kantelen..

Kort na mijn kantelmoment werd ik, naast zelfstandig coach, ook weer direct leidinggevende. Nu was ik wél in staat om het op mijn manier te doen: Allereerst door mensen persoonlijke aandacht te geven en indivueel leiding te geven. Vervolgens door mensen aan te spreken op wat zij belangrijk vinden. En vooral door mensen steeds weer duidelijk te maken hoe zij bijdragen aan het gewenste resultaat.

Vier jaar geleden kantelde ik. Wist ik zeker dat ik meer mensen wilde laten ontdekken dat ze ertoe doen. Vanuit “Samen naar Resultaat” help ik inmiddels leidinggevenden om beter en makkelijker leiding te geven. Door ze terug te brengen naar waar het écht om gaat. Ze te laten zien hoe ze bijdragen. Zodat zij dat met hun mensen kunnen doen. Zodat steeds meer organisaties hun best mogelijke resultaat behalen. En steeds meer mensen met meer voldoening werken en leven, omdat ze voelen dat ze ertoe doen.

Het Kantelingsalfabet

Dit is het hoofdstuk Resultaat van Sandra Geelink, mede-auteur van Het Kantelingsalfabet. Een unieke co-creatie van meer dan 100 auteurs, redacteuren en partners die, vanuit de gedachte ‘Verandering begint met delen’, binnen vier maanden samen een boek realiseerden met meer dan 90 hoofdstukken over kantelen.

Deelnemende auteurs zijn Arko van Brakel, Jan Rotmans, Henkjan Smits, Richard van der Lee, Sabine van Baal, Erwin Damhuis, Ingrid Bennink, Jette Vonk en vele anderen. De hoofdthema’s zijn; persoonlijk kantelen, samenleving, onderwijs en organisatievernieuwing. 

Veel leesplezier, veel inspiratie en kantel lekker mee!