Ze vindt ons gewoon leuk!

Ze is gewoon leuk, maar nog belangrijker: Ze vindt óns ook gewoon leuk!

Mooi gesprek met dochterlief, waarin ze heel positief praat over docente X. Omdat er in onze gesprekjes ook wel eens docenten voorbij komen, waar ze – op z’n zachts gezegd – iets minder positief over denkt, vraag ik wat nou het verschil is.

Waarom vindt ze die ene docente nou leuk, en waarom gedraagt de hele klas zich ineens wél goed bij die ene docent? Nou, daarom dus: “Ze vindt óns ook gewoon leuk!”

Als het niet werkt, kijk dan iets dieper

De grondhouding van waaruit jij werkt, maakt verschil in je relatie met anderen. Het Arbinger Institute geeft hiervoor in het boek “Anatomy of Peace” een inzichtelijk model: The Peacemaking Pyramid.

Vaak spenderen we, als docenten, als ouders of als leidinggevenden, relatief veel tijd aan het corrigeren van dingen die niet goed gaan. Of aan het corrigeren van (het gedrag van) de ander.

Vaak zit daar dan ook nog een verongelijkte rechtvaardiging voor jezelf bij: “Ik wil ze toch juist iets leren / ik wil helpen / ik doe het toch voor hen…. en dan doen zij zo lastig!”

De Peacemaking Pyramid gaat ervan uit, dat je een probleem altijd op een dieper liggend niveau hebt op te lossen.

Als we moeten corrigeren, dan hebben we het wellicht nog niet goed uitgelegd. Lukt het uitleggen en communiceren niet goed, dan hebben we ons misschien nog niet verdiept in de ander.

We hebben (nog) geen goede relatie met de ander gebouwd. We hebben geen goede relatie met de personen die van belang zijn voor de ander. Of… het belangrijkst: we werken vanuit onze eigen “box”, onze eigen belevingswereld, vanuit een “heart at war”.

Heart at war

Als je vanuit een “heart at war” werkt, dan zie je de ander eigenlijk niet als een volwaardig, gelijkwaardig mens, maar als een middel of obstakel richting jouw doel.

Als je vanuit een “heart at peace” werkt, dan zie je de ander als volwaardig, als een mens met behoeften, zorgen en angsten, net zoals jijzelf. Dan werk je vanuit de oprechte wens die ander te helpen.

Een “heart at war” betekent niet dat je slechte dingen wilt voor de ander of dat jij strijd zoekt. Je hebt waarschijnlijk hele goede intenties.

Maar hoe gehechter jij bent aan hoe jij vindt dat het moet, hoe meer je de neiging zult hebben de ander als obstakel te zien. De ander voelt dat feilloos aan, al is hij zichzelf daar misschien niet van bewust. Het verstoort de (werk)relatie die je met iemand hebt.

Lijk jij met iemand zo’n verstoorde (werk)relatie te hebben waarin je alles hebt geprobeerd, maar nog steeds niets voor elkaar krijgt?

Vraag jezelf dan oprecht af: Werk ik écht vanuit een “heart at peace”, of werk ik vanuit mijn eigen box, perspectief en belevingswereld en zie ik de ander eigenlijk als een obstakel?